Stuiterende terreinwagens en mooie wandelingen in Espot

Onze bipsen hebben het zwaar. De landrover met chauffeur en zijn passagiers zwiept heen en weer over de steile en zeer hobbelige weg naar de top van het Catalaans-Spaanse Refugi d’Amitges op 2400 meter hoogte. Officieel rijden we over een weg, maar dat is eigenlijk een te groot woord voor iets dat lijkt op een karrenspoor met heel veel ongelijk gelegde stenen. Sommige stenen staan gewoon brutaal rechtop. 

Wij schommelen heftig als we er stapvoets rijden. Kijk maar naar ons filmpje. Het is dat onze iPhone een beeldstabilisator heeft, maar anders zou het filmpje nog meer beweging hebben laten zien. 

Ons respect voor wat een Landrover allemaal kan steeg met elke gereden meter, dat wel, maar de volgende keer proberen we de route in het natuurpark Aigüestortes i Estany de Sant Maurici wandelend af te leggen. Beter voor onze lijf en leden én voor het prachtige natuurpark, omdat we via zo’n terreinwagen annex bus toch wel met veel lawaai de wijde omgeving dicht dieselden.

Hoewel. Een papa vertelde ons na het zien van onze foto op Twitter dat zijn kinderen de rit naar boven toe wél heel mooi hadden gevonden. 

Niet goedkoop

Het idee erachter met de busservice is goed. In het Catalaanse dorpje Espot staan verschillende terreinwagens die je omhoog brengen naar de berghut op 2400 meter. Goedkoop is het niet; de rit kost 20 euro. Slim is het wel, want je bent relatief snel boven ondanks de 14 kilometer afstand. Duur van de rit bijna een uur, waarbij, je raadt het misschien, de gemiddelde snelheid van de Landrover 14,9 kilometer per uur is (volgens Wikiloc). 

Mocht je niet met de terreindiesel mee willen dan is er een alternatief. Er ligt op ongeveer vier kilometer van Espot een parkeerplaats. Dat verkort alvast de route naar boven. Je kan met de fiets waarschijnlijk nog verder rijden tot het meer Sant Maurici om van daaraf verder te lopen naar de berghut. Dat scheelt opnieuw ongeveer vier kilometer.

Veel, vooral jonge mensen aan de wandel

Er is een haakje: we weten niet of fietsers verder mogen rijden dan de autoparkeerplaats. Er stond een heel strenge bewaakster, zagen we, die de auto’s resoluut naar de parkeervakken dirigeerde. 

Het grote meer Sant Maurici ligt middenin het nationale natuurpark Aigüestortes i Estany de Sant Maurici. Het is een bekend wandelgebied met bergtoppen van 2700 tot 3050 meter. Langs de weg loopt bijvoorbeeld de wandelweg GR 11.

Een wandeling naar de berghut Refugi d’Amitges is prachtig. Overal zie je meertjes liggen die ontstaan zijn in de ijstijd. Ooit lagen hier dikke gletsjers. Na het verdwijnen ervan bleven de meertjes achter, omringd door hoge bergen.

In het natuurpark liggen nog zo’n tien andere refugios. Dus keuze zat als je wilt wandelen. Je slaapplaats in deze herbergen kun je reserveren per internet.

Opvallend tijdens onze rit naar boven en de wandeltocht naar beneden. Het was ondanks de doordeweekse dag in september – toch niet echt een vakantiemaand – redelijk druk. Veel, vooral jonge mensen wandelden er rond op deze zonnige dag. In de vakantiemaanden juni, juli en augustus is het er waarschijnlijk loeidruk, zeker als de Spanjaarden zelf in augustus massaal op vakantie gaan. 

Er bestaan voor de gemiddelde wandelaar twee routes die naar de refugio leiden. De ene gaat rechts voorbij het meer, de ander linksom. Die van de linker route komt na een steile klim bij het bekende uitzichtpunt Mirador de L’Estany op 2190 meter hoogte aan. Het uitzicht is betoverend. Je blijft kijken.

Afsteker

Het meer Sant Maurici ligt beneden, omringd door heel veel bos, terwijl de bergruggen links en rechts ervan het dal ‘afsluiten’. Wie voor de rechter route naar Refugi d’Amitges heeft gekozen zal even een afsteker van 15 minuten moeten maken bij een kruispunt. Gelukkig staan op de belangrijkste plekken informatieborden.

Espot zelf is een aardig dorpje dat zich vooral richt op het toerisme. Er zijn twee supermarktjes, een bakker met hemels vers brood en veel hotels, pensions, campings en restaurantjes. Maar het dorp is overzichtelijk. De oude kern die achter de supermarktjes ligt laat de traditionele bouwstijl zien van dikke stenen en leien daken.

Geen wanvertoning

Sommige huizen hebben nog een stalruimte onder het huis, maar de koeien zijn al lang vervangen door de vierwieler. Gelukkig worden de nieuwe huizen ook min of meer in dezelfde stijl gebouwd, waardoor het dorp verschoond blijft van de betonnen wanvertoningen in veel Franse wintersportgebieden. 

We stonden op de kleine camping Solau die sinds een jaar gerund wordt door een jong stel uit de buurt van Barcelona. Joan en Estel huren de camping van de oude eigenaar. “We hopen dat we kunnen blijven”, zegt Estel. “Dit is een paradijs voor onze kinderen. Hier kunnen ze buiten spelen en is de lucht schoon. In Barcelona is het milieu niet al te best.”

Een tip voor wie met de camper of caravan naar Solau komt. De Romaanse brug die je direct naar de camping leidt, heeft een alternatief. Er ligt nog een brede betonnen brug iets ten noorden van de elektriciteitscentrale. O ja, Solau hééft een afvoerput voor de chemische toilet. Je hoeft dus niet zoals onze voorganger de pot in de gewone wc te legen.