Helemaal kapot na indrukwekkend tocht door Nationaal Park Ordesa

Na ruim 2 uur wandelen kwamen wij in het dal bij waterval Cola de Caballo aan.
Na ruim 2 uur wandelen kwamen wij in het dal bij waterval Cola de Caballo aan.

Parque Nacional de Ordesa y Monte Perdido. Wat een prachtig berggebied. Afgelopen week bezochten we twee nationale parken op rij. Beide schitterend. Min of meer buren, zo hoog in de Spaanse Pyreneeën. Maar ook heel anders.

De Catalaanse Aigues Tortes y Estany de Sant Maurici, waar we onze eerste stop hadden, telt enorm veel meertjes, heeft heel ruige toppen, maar ook veel lieflijke bergweides. Ordesa y Monte Perdido heeft geweldige kloven met torenhoge, volkomen geërodeerde bergpunten. De kloof naar Pradas de Soaso en Cola de Caballo, waar wij doorheen liepen, wordt ook wel de Grand Canyon van Europa genoemd.

Het wordt niet voor niets de Grand Canyon van Europa genoemd.
Het wordt niet voor niets de Grand Canyon van Europa genoemd.
Janine ‘legt’ Ordesa uit op YouTube (2 min.).

De oudste

Samen met Covadonga in de provincie Asturias is deze Valle de Ordesa al in 1918 benoemd tot Parque Nacional, de hoogste beschermde status die een natuurgebied kan krijgen. Eerder waren we in Doñana, in het uiterste zuidwesten van Spanje. Dat park is ‘slechts’ vijftig jaar oud, maar al even beroemd.

De bergen ontstonden miljoenen jaren geleden toen werelddelen tegen elkaar aangroeiden, maar voor al dat land geen ruimte had. Dan maar de lucht in. Op een gegeven moment kwam de IJstijd. Het dal stond al vol water en dan ging uiteraard tijdens deze koude periode bevriezen. Door de druk kalfde het omliggende landschap af. Vele eeuwen later en je loopt door een bizar gevormd, indrukwekkend landschap.

Dal van Ordesa.
Dal van Ordesa.Meer informatie over dit natuurpark vind je in onze nieuwe gids ’Het Grote Spaanse Routeboek’.

Je kunt kiezen voor de makkelijke wandeling, dan ben je zo’n 2 uur en 40 minuten tot aan de watervallen in de kom van het dal, onderweg. Je stijgt voortdurend. Eerst loopt je meer dan een uur door weelderige bossen. Je komt om het kwartier wel een waterval tegen. En steeds denk je: mooier wordt het niet. Maar dat is wel zo.

De een na de andere waterval...eerst de Soasa en dan...
De een na de andere waterval…eerst de Soasa en dan…

Met als absoluut hoogtepunt: Pradas de Soaso. Vanaf deze schitterende waterval ga je via een soort stenen trappen naar het open gelijknamige dal. En ja, dat is wel het superlatief van indrukwekkend mooi. Hier kun je in het gras uren om je heen kijken.

Mocht je kiezen voor de terugweg kiezen voor de hoger gelegen wandeling let dan op dat je op tijd start. Volgens een bord mag je er eigenlijk na 13 uur niet aan beginnen, omdat deze Senda de Cazadores te gevaarlijk is. Wij hebben ‘m ooit andersom gelopen.

Advertentie: het grote Spaanse routeboek

‘Het grote Spaanse routeboek’ neemt je mee op reis door het onbekende, maar mooie Spanje en het rustige deel van de Portugese Algarve. 10 Interessante reisroutes hebben we samengesteld waarbij we jullie kennis laten maken met steden, cultuur én natuur. 5500 Kilometer wordt beschreven met 79 rust- en verkenningsplekken. NIEUW: we hebben zo’n 80 Gps-bestanden toegevoegd! Het digitale boek bezit ruim 1000 foto’s en zo’n 170 handige kaarten, ondersteund door weblinks. Aantal pagina’s: 847. Prijs: 29,99 euro. Meer info? Klik hier.
Interesse? Ga dan naar: Apple Bookstore Of: Boekenbestellen.nl (Pdf)

Langs deze rand loopt de Senda de Cazadores.
Langs deze rand loopt de Senda de Cazadores.

Wat we van die tocht van bijna 18 jaar geleden nog kunnen herinneren is dat die grandioze uitzichten ga. Niet dat ‘ie al te gevaarlijk was. Wel dat we dood- en doodmoe waren, omdat de klim kort na de parkeerplaats bij het beginpunt min of meer loodrecht omhoog ging. Volgens ons hebben we er toen wel 2 uur over gedaan om boven te komen. Maar ja, dat kan een slechte herinnering zijn. Wel waren we toen veel minder getraind.

De lagere route komt door prachtige (herfst)bossen met indrukwekkende bomen.
De lagere route komt door prachtige (herfst)bossen met indrukwekkende bomen.

Wat we ons herinneren is dat toen we boven waren, het de moeite meer dan waard was. Het was echt overweldigend mooi. We vonden het toen niet gevaarlijk. Alleen één stuk, waar toen in juni 2002, nog sneeuw lag op een uiterst smalle richel.

Je blijft kijken.
Je blijft kijken.

Geen avonturen

Dit keer reden voor ons om na dik drie kwartier voor het jagerspad te kiezen, toch terug te keren. Wat we van de route vanuit het dal kunnen zeggen is dat die heel geleidelijk omhoog loopt. Mooi langs de boomgrens slingert en nog steeds schitterende vergezichten geeft.

De wandelroute op Wikiloc. Let op: de terugtocht (zo'n 9 kilometer) hebben we niet meer vastgelegd.
De wandelroute op Wikiloc. Let op: de terugtocht (zo’n 9 kilometer) hebben we niet vastgelegd. Kaart OSM.

Maar toen wij de gruisranden iets verderop zagen en ons herinnerden hoe steil het pad op het einde naar beneden zou gaan, besloten we dezelfde weg te gaan als op de heenreis. Het was inmiddels al 15.30 uur. Ver na de tijd op het bord…. laten we voor één keer het avontuur niet opzoeken ?

In totaal zijn we zo’n dikke 20 kilometer en met foto-, film- en eetpauzes meer dan 7 uur onderweg geweest. Kortom: we waren kapot. Maar mooi dat het was. Dit hadden we niet willen missen.

Voor mensen die niet zo van wandelen houden: dit is vlakbij de parkeerplaats.
Voor mensen die niet zo van wandelen houden: dit is vlakbij de parkeerplaats.

Bussen

In de zomermaanden tot 15 september rijden er bussen vanuit onze standplaats Torla naar het begin van het park. Nu helaas niet meer. We hebben er even over gedacht om er naar toe te lopen, maar dan komt er heen en terug 4 uur looptijd bij. Tsja, dan lukt het einde van het wandelroute  halen niet.

Ons niet. Dus we hebben Smuikje bij de tientallen andere campers, auto’s en bussen op de gratis parkeerplaats van het park gezet. Hier is een informatiepunt, waar je inlichten over de tochten kan krijgen. Verder is er een goedlopend restaurant annex bar gevestigd.

Torla.
Torla.

Torla

Torla is het toeristische centrum van Parque National de Ordesa y Monte Perdido. Het stikt hier van de hotels, appartementen, casa rurales, restaurants en campings. Er liggen hier drie campings op een rij. Camping Rio Ara, waar wij stonden, is het dichtst bij het dorp. Ordesa ligt zo’n 2 kilometer verder op de weg naar het nationale park. San Anton ligt het dichtbij, maar nog altijd een kilometer of 8 van de parkeerplaats vandaan. Ze liggen alle drie prachtig met zicht op de kunstzinnig gevormde bergtoppen.

Zicht vanaf camping Ara op Ordesa.
Zicht vanaf camping Rio Ara op Ordesa.

Beren

In deze streek komen overigens naast wolven ook beren voor. En net als bij ons is niet iedereen blij met deze roofdieren. Op de weg staat geregeld protest tegen de dieren gekalkt. Wat dat betreft zijn wij wel rare wezens. Zelf slachten we dieren af bij het leven, maar als een beer of wolf een keer een schaap pakt, zijn we des duivels.

Nou kunnen we ons voorstellen dat zo’n gruwelijke dood de herder/eigenaar niet in de koude kleren gaat zitten. Maar dat anderen er boos over worden is toch wel ietwat hypocriet gezien de massale slachtingen die wij als mensen laten plaatsvinden om aan een stukje vlees op bord te komen.

4 reacties

  1. Harry
    14 oktober 2019

    Wat een schoonheid weer en mooie video.

    1. CamperSmuikje
      14 oktober 2019

      Janine bloost een beetje?

  2. Anuscka Berghoef
    14 oktober 2019

    Wauw, ik heb even net als jullie naar adem gehapt bij het zien van al dit moois – maar ik vanuit mijn luie stoel. Wat een schitterende omgeving! Jammer dat er zoveel protest is tegen de aanwezigheid van wilde dieren als beren en wolven. ‘Terug naar de natuur’ is onderhand al geen optie meer… fijn dat jullie nog zoveel mooie deels ongerepte plekken bezoeken en ons op deze manier laten meegenieten! <3

    1. CamperSmuikje
      14 oktober 2019

      Graag gedaan hoor. Volgend weekeinde verschijnt ons verhaal over een ander natuurgebied met een wat mindere ervaring. Er is in dit land gelukkig nog zo veel natuur te zien, ondanks de protesten en stropers. Gaat niet altijd goed, kijk maar naar Doñana. Maar desondanks is het hier heerlijk om te reizen en een beetje ‘te verdwijnen’ in de natuur. En dank voor je complimenten.

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven