Vijf jaar reizen en werken in Camper Smuikje. Een terugblik

Dronefoto Ribadesella (Asturië) terwijl wij op de grond de drone besturen.
Dronefoto Ribadesella (Asturië) terwijl wij op de grond de drone besturen. Op deze pagina plaatsen onze dronefoto’s die we vorig jaar hebben gemaakt.

Poe, ik ben wel een beetje jaloers”, “Is wel heerlijk zeker?”, of “Reisgidsen? Bestaat daar nog interesse voor?” We krijgen in de vijf jaar dat we onderweg zijn én reisgidsen publiceren veel reacties. Meestal met een glimlach, zeker als we vertellen dat we maandenlang in Spanje en Portugal verblijven voor ons werk.

Je ziet de mensen dan wegdromen over een werkplek aan een zonnig strand met wuivende palmen en de vermout-cocktail binnen handbereik. En inderdaad, dat komt wel eens voor, zij het dat we de laptop niet gauw mee naar het strand nemen vanwege de zandkorreltjes.

En om op de laatste vraag terug te komen. Reisgidsen zijn nog steeds populair. Er is ondanks de brij aan informatie op internet een speciaal publiek dat gelukkig onze e-gidsen koopt. Je hebt immers bij ons alle informatie in één hand, gecheckt en met heel veel foto’s en weblinks verrijkt.

Ook Ribadesella, maar nu zie je ons in actie tijdens het besturen van onze drone.
Ook Ribadesella, maar nu zie je ons in actie tijdens het besturen van onze drone. De bovenstaande foto is vanaf deze plek genomen. Als je goed kijkt zie je op de bovenste foto twee wezentjes staan die naar boven kijken. We kregen er wel nekpijn van. (Foto Ron Maat)

Rijk…

Je wordt er niet rijk van – met uitgever-reisjournalist zijn. Maar dat hoeft ook niet. Als de kosten op termijn maar gedekt worden. Ons uitgavepatroon is dus bescheiden, zeker als je af en toe van gratis camperplekken gebruikt maakt en stroom krijgt van onze zonnepanelen. We hebben niet veel nodig om gelukkig te zijn. Een biertje drinken, of uit gaan eten kan nog steeds.

Wat helpt is ook je uitgaven een keer per jaar tegen het licht te houden. Onze hosting-provider bijvoorbeeld had de tarieven verdubbeld. Door te snoeien in onze webadressen en nog eens goed te kijken naar de aangeboden diensten brachten we de jaarlijks kosten op een acceptabel niveau. We zijn natuurlijk geen gekke Henkie.

En nu de uitloper bij de kust van Ribadesella. Dronefoto boven de zee genomen.
En nu de uitloper bij de kust van Ribadesella. Dronefoto boven de zee genomen.

Twaalf vierkante meter leefruimte dwingt…

Het leven op de twaalf vierkante meter van onze vierwieler annex huis en kantoor zorgt er automatisch voor dat je niet veel kleren, schoenen of apparatuur koopt. Waar moet je dat allemaal laten? We doen zo aan consuminderen. Dat geldt ook voor koken. We hebben in Smuikje een tweepitter. Vlees valt daardoor vaak af. Geen probleem. Dat aten we thuis toch al nauwelijks. Scheelt ook weer een hoop geld en dierenleed.

Ruzie?

Je las het net al: leven op de twaalf vierkante meter. Kan dat, vroegen sommige mensen ons. “Hebben jullie wel eens ruzie?”, zei een nieuwsgierige tv-collega ooit. Het antwoord is nee. Ruzie hebben we nog nooit gehad. Ja, heel af en toe kribbigheid, of gebrom. Bij ons vliegt het plastic servies niet rond. Het scheelt een hoop want anders is de camper al gauw te klein. Je zit hoe je het ook bekijkt wel 24 uur op elkaars lip. Dat moet je kunnen hebben.

Een voordeel is misschien dat onze karakters, hobby’s en manier van werken dicht bij elkaar liggen. We zijn alle twee journalisten, beiden creatief. We houden ervan om nieuwe dingen en mensen te leren kennen.

Ook Asturië. Zicht op de beschermde binnenhaven van vissersplaatsje San Vicente de la Barquera.
Zicht op de beschermde binnenhaven van vissersplaatsje San Vicente de la Barquera (Cantabrië). Op de achtergrond zie je de uitlopers van de Picos de Europa.

Nieuwe mensen leren kennen

Dat is het leuke van onze manier van leven. Door dit werk leer je thuis, digitaal en op reis andere mensen kennen. Met sommigen werk je samen, zoals met onze drie eindredacteuren, met anderen heb je lol of gezamenlijke interesses. We hebben ondertussen onder andere nieuwe contacten opgebouwd in Harlingen, Roosendaal, Doetinchem en Las Negras (Spanje).

Soms gaan onze hersens een beetje op slot

Je horizon wordt niet alleen verbreed door het werk maar ook door het buitenleven. Extra voordeel: het is nog gezond ook. Gemiddeld lopen we toch tien kilometer per dag. Klein nadeel: na vier maanden werken en reizen gaan onze hersens een beetje op ‘slot’. We worden moe. We hebben zoveel bezocht dat we niet meer goed weten welke plek we waar hebben bezocht. En nieuwe ontwikkelingen pak je ook niet meer op. Dan ben blij dat je weer thuis zit met je folders, foto’s en je agenda.

Dronefoto van het bergachtige natuurpark Babia y Luna.
Dronefoto van het bergachtige natuurpark Babia y Luna.
Janine bestuurt onze drone (DJI mini 2), terwijl hij landt op ons groene landingsplekje.Dankzij deze drone maken we aparte foto's die een verrijking zijn voor onze digitale reisgidsen.
Janine bestuurt onze drone (DJI mini 2), terwijl hij landt op ons groene landingsmatje. Dankzij deze drone maken we aparte foto’s die een verrijking zijn voor onze digitale reisgidsen. Bovenstaande foto is gemaakt vanaf deze plek (Babia y Luna).

Je groeit ook op andere terreinen. We maken niet alleen digitale reisgidsen, maar we geven ze ook uit, waarbij je moet nadenken over prijsstelling, webwinkels, btw-tarieven, Wordpress, seo-technieken, trefwoorden, reclameteksten, Twitter, Facebook, Spaans, Portugees en, sinds kort, veilig met een drone vliegen.

Zie ook: de speciale pagina ‘Onze e-reisgidsen & de recensies

Struikelen en weer opstaan

Dat alles met een proces van vallen en opstaan. Want waarom kregen we ergens op een camping de website van campersmuikjegaatlos.nl pas na enkele minuten te zien? Nou, we hadden de blog volgepompt met te zware foto’s. Dat schoot niet op natuurlijk. Waarna we ons moesten verdiepen in het maken van slanke webpagina’s en de macht van de Google’s zoekmachine. Hoe sneller je blog, hoe hoger de score in Google. Dat wil je graag anders verkopen we geen enkele gids.

De kerk in Zamora van boven gezien. Let op de mooie koepel.
De kerk in Zamora van boven gezien. Let op de mooie koepel.

Of toen we voor het eerst in Spanje onze drone de lucht instuurden. Om die enkele seconden later half in paniek omlaag te drukken, want we hoorden een zwaar vliegtuig naderen. Achteraf gezien was de afstand tussen de twee groot genoeg, maar lekker was het niet. Sindsdien checken we de kaarten van de no-flyzones nóg beter.

Peanuts

Loopt alles zoals gepland? Nee. Het leven bestaat niet uit een kaarsrechte autobahn. De grote dwarsligger was, misschien raden jullie het al: Corona. Ons vijfjarenplan – ja we hadden er een – kon zo de prullenbak in. Gelukkig konden we op onze reserves teren, maar leuk was het niet om je reis naar Extremadura één week voor het begin (maart 2020) ervan in de ijskast te zetten. Buitenlandse reizen werden verboden. Aan de andere kant: vergeleken met de families die zwaar getroffen werden door het Coronavirus is een stopgezette reis uiteraard peanuts.

En nog een kerk. Deze keer in Ciudad Rodrigo. (Meer informatie over deze mooie stad kun je vinden in onze route-reisgids 'Het grote Spaanse routeboek'.)
En nog een kerk. Deze keer in Ciudad Rodrigo. De gaten in de kerktoren zijn de inslagen van Franse kanonskogels uit de tijd van Napoleon. (Meer informatie over deze mooie stad kun je vinden in onze route-reisgids ‘Het grote Spaanse routeboek‘.)

Routegidsen, een idee van onze Vlaamse klant

De Coronalockdown had voor ons een positief bijeffect. We gingen, om ons niet te vervelen, aan de slag met het maken van route-reisgidsen, waarbij we de reiziger aan de hand nemen bij het vinden van mooie gebieden in Spanje en Portugal.
Het idee was afkomstig van een van onze Vlaamse klanten die enige jaren ervoor had gevraagd of we voor hem niet een routeadvies konden maken voor een trip van een tot twee weken. Dat hebben we gedaan, maar achteraf bleek dat we te veel informatie voor hem en zijn vrouw erin hadden gestopt. Ze kwamen tijd tekort.

Toen Nederland in z’n ‘Intelligente lockdown’ ging, dook zijn idee plotseling op. Als je niet echt kan reizen kun je thuis toch nog op weg met je herinneringen en de foto’s, dachten we. We maakten twee routegidsen die gezamenlijk goed zijn voor bijna 1200 pagina’s. Aantal woorden (geschat): 140.000. O man, schrijven is zo lekker!

De Galicische kust vanaf het eiland Illa de Arousa.
De Galicische kust vanaf het eiland Illa de Arousa.

Anderhalf jaar werk

Als we wel op weg waren geweest naar Extremadura dan waren deze routegidsen er nooit gekomen. Je had er simpelweg de tijd niet voor gehad. Janine en ik, en de eindredacteuren, zijn er toch anderhalf jaar mee bezig geweest. En blijkbaar hebben we met deze handige routeboeken een snaar geraakt, want sinds de zomer vorig jaar waren dat de toppers in onze webwinkels.

Zie ook: onze top-5 aan natuur en steden na 5 jaar schrijvend door Spanje

Advertentie: het grote Spaanse routeboek

‘Het grote Spaanse routeboek’ neemt je mee op reis door het onbekende, maar mooie Spanje en het rustige deel van de Portugese Algarve. 10 Interessante reisroutes hebben we samengesteld waarbij we jullie kennis laten maken met steden, cultuur én natuur. 5500 Kilometer wordt beschreven met 79 rust- en verkenningsplekken. NIEUW: we hebben zo’n 80 Gps-bestanden toegevoegd! Het digitale boek bezit ruim 1000 foto’s en zo’n 170 handige kaarten, ondersteund door weblinks. Aantal pagina’s: 847. Prijs: 29,99 euro. Meer info? Klik hier.
Interesse? Ga dan naar: Apple Bookstore Of: Boekenbestellen.nl (Pdf)

Ook wij dromen soms lekker weg

De vraag die we ons soms nog stellen: zouden we het weer doen? Onze banen opzeggen om een ongewisse toekomst in te gaan? Jazeker. Ook al mislukt het, maakt de inflatie gehakt van ons en stort de toeristensector in. Honderd procent ja. Het is een ervaring die we nooit meer vergeten. Een soort vrijheid is ontstaan waarbij de dwingende klok, het woon-werkverkeer en de soms hemeltergende incompetentie verdwenen zijn. 

Ook als we later niet zo mobiel meer zijn. Dan zullen ons altijd die lekkere werkplek blijven herinneren op een zonnig strand, omgeven door palmen en mét twee cocktails in de hand. ¡Salut!

De nieuwe eindredacteur en detectiveschrijver Fred de Vries.
De nieuwe eindredacteur en detectiveschrijver Fred de Vries.

Even voorstellen: onze nieuwe eindredacteur Fred de Vries
Ons eindredactie krijgt versterking. Fred de Vries woont, samen met vrouw en kat, met veel plezier in Harlingen, de bruisende havenstad aan de altijd inbeweging zijnde Waddenzee.
Als hij klaar is met werken en de duisternis is ingevallen, schrijft De Vries spannende moordmysteries, waarbij het Waddengebied steeds een grote rol speelt.
In 2015 verscheen ‘Lange Schaduwen’, twee jaar later gevolgd door ‘Stille Wateren’. Het derde deel, ‘Duister Verleden’, is in 2019 gepubliceerd, terwijl het vierde deel ‘Kwaad Daglicht’ wacht op publicatie. Bovendien schrijft hij recensies en columns. Die laatste op bijna 60 verschillende websites en weblogs.

Hij werd op de Hogere Zeevaartschool ‘Willem Barentz’ op Terschelling opgeleid als stuurman op de grote vaart en voer op de tankers van Shell. De oliemaatschappij besloot na de oliecrisis van 1979 om met minder schepen te varen. De Vries werd daaropvolgend politieman en hielp de maatschappij 27 jaar lang te beschermen tegen allerlei onheil. Na die periode koos hij weer een heel andere richting. Tegenwoordig werkt hij in het bedrijfsleven. Website: http://www.fredvries.nl/index.html

4 reacties

  1. Bob Bouwhuis
    31 januari 2022

    Hoi Walter en Janine,
    Leuk die update te lezen en ons een beetje mee te nemen in jullie belevingswereld.
    Krijg steeds weer de kriebels om zelf de camper te pakken.
    Groet Bob en Eric

    1. CamperSmuikje
      31 januari 2022

      Dank je Bob, en Eric. Lekker die kriebels nietwaar…

  2. Ingrid
    30 januari 2022

    Het blijft altijd leuk om te lezen. Hopelijk doen jullie er nog veel jaren bij.

    1. CamperSmuikje
      30 januari 2022

      Hopen wij ook. Dank voor je ‘bloemen’.

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven