Een beetje gek van de Duitse Bundesstraßen

De eerste omleiding (U10) diende zich al weer aan.
De eerste omleiding (U10) diende zich al weer aan.

We zijn gek op Duitsland, maar we werden in de afgelopen weken ook een beetje gek ván ons buurland. Begrijp ons goed, we vinden de Duitse inwoners leuk. Ze zijn gezellig. Je krijgt er makkelijk contact mee. Voordat je het weet moet je een biertje meedrinken. Ze hebben ook humor. Hoeveel Hollander-grapjes we tijdens onze reis door het land al niet te horen hebben gekregen over het gemiste WK.

Maar op andere gebieden is dit land achtergebleven. Of het nu om wifiverbindingen gaat, of om de Duitse autowegen, we moesten steeds dieper zuchten. Een andere hoofdstuk vormt dat gehannes met contant geld. Bijna elke camperplek eist dat je met contact geld betaalt. ,,De betaalapparaten moeten we huren en die zijn te duur. Dan moeten we ook nog veel betalen voor de elektronische transacties’’, verklaarde een camperplekbazin op het noord-Duitse eiland Rügen.

Hondernisbaan
Hindernisbaan

Wanhopig

Maar ook de grote supermarkten willen er vaak niet aan. De Duitse betaalkaart is ok, maar een Nederlandse? Maar al te vaak was het antwoord: ,,Een Hollandse ec-karte? Nee, daar doen we niet aan.’’ Stond je daar aan de kassa wanhopig te zoeken naar je laatste munten, terwijl de rij wachtenden achter je steeds langer werd. En dat in de hoofdstad Berlijn. Europa één betaalmarkt? Vergeet het maar.

Een Hollandse ec-karte? Nee, daar doen we niet aan.

En dan de wegen. Duitsland stond toch aan de wieg van de beroemde autobahn? Dat zal wel kloppen, maar lekker rollen doet het verkeer er niet meer. Vooral de Bundesstraßen, dé grote binnenwegen, zijn een ramp. We dachten nog, toen we uit Berlijn vertrokken voor onze terugreis naar Nederland, dat we de drukke snelwegen maar moesten vermijden. Die zitten vol met verkeer, terwijl de ene baustelle na de andere de autobahn in een fuik verandert.

O, alweer een nieuwe Umleitung?
O, alweer een nieuwe Umleitung?

Wij waren slimmer…(kuch)

Nee, wij waren slimmer. Onze Smuik zouden we sturen over mooie binnenwegen, langs strakke bomenrijen en romantische landschappen. Nou, mooi niet. Amper uit Berlijn vertrokken langs de in het zuiden liggende N246 dook de eerste umleitung al op. Nou ja, het leverde ons en Smuik een mooie bosroute op. Wat zaten die bomen toch mooi vol met oranje blaadjes. En o, wat zag dat binnenmeertje er toch schattig uit.

Ah, bij de rotonde kondigde een geel bord einde omleiding aan. Hoera! Op naar het westen en we gingen meteen linksaf. Halt, zei bord nummer twee. Deze weg is na enkele kilometers helemaal afgesloten. Ga terug. Een diep zucht volgde in de cockpit van Smuik. No way, José. Op naar de autobahn verderop. Wegwezen uit deze chaos hier. Hop, terug naar de rotonde om rechtdoor te gaan. Ook díe route was afgesloten, meldde bord nummer drie doodleuk. Volg de omleiding. Het landschap was alweer prachtig, maar veel hebben we niet gezien. Want we gingen met een schuine bocht… terug richting Berlijn. Grrrr.

Futloos

Drie uur later hadden we per saldo zeventig kilometer afgelegd. De rit daarna werd niet veel beter. Op de snelweg doken we al snel in een file, veroorzaakt door wegwerkzaamheden. Op de daarop volgende binnenweg kwamen we opnieuw omleidingen tegen. De gemiddelde snelheid bleek tot onze grote schrik in de laatste 8 uur slechts 45 kilometer per uur te zijn geweest. Toen we onze camperplek in Rinteln, in het midden van het land, eindelijk hadden bereikt, konden we geen pap meer zeggen. Om 22.00 uur ging bij ons het licht uit.

Gelukkig hoefden we niet rechtsaf.
Gelukkig hoefden we niet rechtsaf.

Hopeloos

Duitslands infrastructuur is hopeloos. Of het nu om de digitale snelweg gaat of om de autowegen, het land loopt achter op het gebied van onderhoud en investeringen. De binnen de gemeentegrenzen liggende straten lijken met noodgrepen gedicht te worden.

Vorig jaar reden we rond spitstijd naar een grote brug die de twee grote steden Mainz-Wiesbaden verbindt. Dat hebben we geweten. We kwamen terecht in een megafile, want van de vier rijstroken waren er slechts twee open, terwijl de maximale snelheid 60 kilometer bedroeg. Reden: de oude brug kon het verkeer niet meer aan en dreigde te bezwijken. Een nieuwe brug wordt ernaast gebouwd, maar voordat die klaar is zijn er weer een paar jaar voorbij.

Beter

In Spanje en Portugal, niet de rijkste landen binnen Europa, zijn de wifiverbindingen veel beter, en goedkoper. In die landen hebben we ook nooit problemen met onze betaalpassen en blijven de wegen, ondanks de zware crisis van de afgelopen jaren, behoorlijk overeind. ,,Duitsland is ouderwets’’, constateerde een mede-camperaar na zijn filerijke rit van Polen naar Berlijn, ,,Mijn betaalpas wordt soms niet geaccepteerd, en wifi is een gedoe. In Polen had je wifi tot in elke tent.’’

Duitsland is ouderwets

We snappen nu eindelijk waarom onze routeplanner van Navigon altijd een gemiddelde snelheid van 40 kilometer aanhoudt bij de berekening van de routes over de binnenwegen. Navigon is van oorsprong een Duitse route-app. En in Duitsland kun je gewoon niet harder dan 40 kilometer per uur. 🙂

5 reacties

  1. Joop en Irene
    5 november 2017

    Hoi Janine Walter en Smuikje
    Heel herkenbaar wat jullie tegen komen in ons favoriete land Duitsland. Euro’s sparen voor de camper plaatsen , stroom en douches. Niet te geloven.
    Wij zaten in Beieren, duur maar geweldig, ze vragen voor alles geld , stroom,water en WiFi . Ze kunnen het ook want men staat zelfs in september oktober in de rij. Ook in het Altmühltal zelfde ervaring maar laten we eerlijk zijn , iets meer zon en we komen niet verder dan dit land

    1. CamperSmuikje
      5 november 2017

      Hee, leuk om weer wat van jullie te horen. En inderdaad, ze kunnen het vragen want het is en blijft een leuk land. Maar die wegen man,man, man… hartelijke groet! Ook van Janine.

  2. CamperSmuikje
    5 november 2017

    Leuke…

  3. Henk Blom
    5 november 2017

    Lieve Smuikje, en natuurlijk ook, een beetje, Janine en Walter,

    Leuk die verhalen over jullie belevenissen. Ik heb in mijn jeugd, ik zal ongeveer 30 zijn geweest , advertenties verkocht in de HEIMAT. Voor een Duitse uitgever nog wel en n.b. voor Telexboeken, ( Jaja we worden oud, althans dat hopen we.) Toen waren de autobahnen veelal ook nog niet zo best, vooral rond Hannover een ramp, maar je kon toen nog wel opschieten. Heb wel goede herinneringen aan die tijd, maar ja als ik die opschrijf gaan jullie vast censureren.

    Liefs, Henk.

    1. CamperSmuikje
      5 november 2017

      Hartstikke reactie, en nee we censureren niet?

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven