Op naar onze Berlijnse roots en de currywurst

11 November 1989. De Muur is open, maar nog niet gevallen en wij waren erbij.
11 November 1989. De Nuur is open, maar nog niet gevallen. De Brandenburger Tor was bijvoorbeeld nog dicht.

Berlijn is de stad waar wij elkaar hebben leren kennen. Het is nu ook de stad waar wij naar toe gaan om er rustig te werken. Een vertrouwde plek met eventueel vermaak om de hoek. Heb je na een dag hard doorwerken zin om mooie dingen te zien dan neem je de metro naar het kunsteiland. Zo staat museum Pergamon nog altijd op ons verlanglijstje. Maar ook de natuur in en om Berlijn is prachtig. Zin in relaxen? Dan springen we op onze fietsen om richting Spreewald te koersen of om bij de Müggelsee een grote Hefeweizen mit currywurst tot ons te nemen.

Kortom wij verwachten de komende maand in Berlijn meters te maken. Berlijn zit min of meer in ons bloed. Wij zijn van de ‘Koude oorlog’. Wij zijn opgegroeid met de angst voor een Derde Wereldoorlog met de Sovjet-Unie. Die angst was altijd het meest voelbaar in Berlijn. Althans voor ons.

Een foto van Janine’s eerste reis achter het toenmalige IJzeren gordijn in september 1989. De DDR is nog de DDR en niets wees erop dat de muur slechts enkele maanden later open zou gaan. Dit is de Unter den Linden in het toenmalige Oost-Berlijn, hauptstadt der DDR
Een foto van Janine’s eerste reis achter het toenmalige IJzeren gordijn in september 1989. De DDR is nog de DDR en niets wees erop dat de muur slechts enkele maanden later open zou gaan. Dit is de Unter den Linden in het toenmalige Oost-Berlijn, hauptstadt der DDR

Wachten bij Checkpoint Charlie

Daar liep de Muur dwars door de stad. Bij Checkpoint Charlie moest je uren in de rij staan voordat je naar de andere kant mocht. Uiteraard werd je eerst volledig gecheckt. En, je moest westers geld neerleggen om door te mogen. Daar kreeg je dan ‘waardeloze’ DDR-marken voor terug, die je nergens in kon leveren, want aan die andere kant was er niks, noppes, nada. Voor de gewone bevolking was er al nauwelijks voedsel, dus voor ons al helemaal niet.

Stond je met een lege maag voor de deur van een leeg restaurant in Oost-Berlijn, de obers lieten je desondanks niet binnen. Raar was ook de totale stilte op straat. Op bijvoorbeeld Unter den Linden reden bijvoorbeeld geen auto’s. Er waren nauwelijks mensen op straat. Het was vooral heel onwerkelijk.

11 November 1989. Op Potsdamer Platz was een geïmproviseerde grenspost gemaakt, bewaakt door oost-Duitse grenswachten. Die werkeloos toekeken.
11 November 1989. Op Potsdamer Platz was een geïmproviseerde grenspost gemaakt, bewaakt door oost-Duitse grenswachten. Die werkeloos toekeken

Met de neus in de geschiedenis

Ook onwerkelijk was de keer dat Walter en ik, tijdens ons allereerste uitstapje dat we echt wat kregen, met onze neus in de geschiedenis vielen. Met vrienden zouden we in november 1989 naar Berlijn gaan. Alles was al maanden van tevoren geregeld en toen viel de Muur. Een paar dagen vóór onze komst (De Muur viel op 9 november. Wij waren er op 11 november).

Wij hebben de massa’s Oost-Berlijners door gaten en poorten in de Muur zien klimmen om ons en het westen met eigen ogen te bekijken. De autolampen van de Oost-Duitse Trabi’s verlichtten de opengebroken poorten, terwijl ze er pruttelend door reden. Overal juichende mensen. Wat een gezicht! Wij hebben ook, gewapend met hamers, meegeholpen de Muur af te breken. Nou ja, we deden een poging.

11 November 1989. De perstribune tegenover de toen nog ommuurde Brandenburger Tor. Een nog jonge Walter keek toe.
11 November 1989. De perstribune tegenover de toen nog ommuurde Brandenburger Tor. Een nog jonge Walter keek toe.

Als journalisten hadden we toestemming om de in allerijl opgerichte perstribunes tegenover de Brandenburger Tor te beklimmen. Daar stonden we tussen camera’s vanuit de hele wereld die verslag deden van wat er gebeurde. Het was toen nog allerminst zeker dat de DDR rustig zou blijven en niet militair zou ingrijpen.

Wat we ons vooral herinneren is de enorme volksvreugde. Wildvreemden omhelsden elkaar, mensen stonden eten en drinken uit te delen en de Vopo’s (de politie van de DDR) stonden er totaal verbijsterd bij. Sommigen pasten zich echter razendsnel aan en gingen ietwat onwennig met feestvierders op de foto.

11 November 1989. Een nog jongere Janine klemde zich vast aan een DDR-grenswacht.
11 November 1989. Een nog jongere Janine klemde zich vast aan een DDR-grenswacht.

Massaal kijken naar de showroom van Mercedes

Ook opvallend was dat het geen moeite kostte om de Oost-Berlijners te herkennen; ze hadden echt allemaal dezelfde laarzen aan. Maar ook hun kleren waren van dezelfde doffe kwaliteit. Het enige wat verschillend was, waren de kleuren; of grijs, donkerblauw of bruin. Zij dachten allemaal dat wij zo rijk waren dat we allemaal in Mercedessen reden. Dat was ook één van de eerste dingen die hele volksstammen gingen bekijken. Massaal stonden ze voor de showroom van Mercedes op de Kurfürstendamm.

We zijn de jaren daarna blijven komen. We hebben de stad zien veranderen. Voller zien worden, hipper, mooier, soms veel lelijker, maar het blijft een stad met een enorme dynamiek. We zijn bij de feesten geweest om de hereniging van de twee Duitslanden te vieren, we waren bij de herdenking van 20 jaar Val van de Muur.

De Müggelsee, aan de oostkant van Berlijn, is slechts een van de vele meren rond de stad. Overal zijn wel pleisterplaatsen waar je het glas kan heffen of een duikje kan nemen. Berlijn is vooral ook veel natuur
De Müggelsee, aan de oostkant van Berlijn, is slechts een van de vele meren rond de stad. Overal zijn wel pleisterplaatsen waar je het glas kan heffen of een duikje kan nemen. Berlijn is vooral ook veel natuur

En nu gaan wij er ons eerste e-reisboek afronden. Onze eigen mijlpaal in een stad met zoveel geschiedenis, dat voelt goed en werkt hopelijk extra inspirerend. We zijn van plan op 4 verschillende camperplekken rondom Berlijn te bivakkeren.

Kaart Berlijn met de vier plekken waar we verblijven
Kaart Berlijn met de vier plekken waar we verblijven

Elke plek een week. We beginnen in het oosten in Köpernick, daarna het zuiden, om vervolgens naar de Wannsee-kant (west-Berlijn) te gaan om in Tegel in het noorden te eindigen. De stad van alle kanten zien, voelen en meemaken.

  • De foto’s stammen uit onze fotoalbums. Ze zijn daarna gescand, waarbij er enig kwaliteitsverlies is ontstaan.
  • Je kan ons en Smuikje volgen middels een googlekaart op de homepagina.
  • We rijden 3 maanden door Duitsland. Van Berlijn naar Rügen en Münster.
Advertentie: València in 7 dagen & Op reis door het land van de paella (Apple-Pdf)
Voorpagina e-routeboek ‘València in 7 dagen’ (Apple Books & Pdf)

Ontdek València en het rijst- en natuurgebied Albufera in 7 dagen met veel informatie, tips Openbaar Vervoer, 33 plattegronden én 7 gps-routes.
Uiteraard gaat deze digitale reisgids langs de hoogtepunten , zoals de Groene Loper met de gebouwen van architect Calatrava. En ontdekken we ook de geheime en zelfs vergeten hoekjes.
Wil je verder reizen langs natuur en rijstvelden? Dat kan. València ligt namelijk centraal op de route over het Iberisch schiereiland. Een reis van ruim 1500 km. Geschatte duur: ongeveer 3 weken.
De gids telt 393 pagina’s, waarvan ruim 100 over València, 610 foto’s, recepten, 2 filmpjes en 110 kaarten. Prijs: 23,99 euro. Meer info? Klik hier.
Interesse? Ga dan naar: Apple Bookstore Of: Boekenbestellen.nl

Scroll naar boven