Walter en ik komen uit de Fietsstad van Nederland. De fiets is naast Smuikje ons belangrijkste vervoersmiddel. We hebben de Union-fietsen al tien jaar en ze brengen ons nog altijd overal. Als het maar niet te steil is. Over een tijdje willen we overstappen op elektrische fietsen.
Maar ja, hoe moet je fietsen in een land als Spanje? Op de stoep? Op de drukke of minder drukke rijweg?
Het land en zeker de Costa de la Luz is gelukkig met een enorme inhaalrace bezig. Werd je vroeger links en rechts gepasseerd door knetterende scooters, tegenwoordig hoor je die krengen nauwelijks nog. Een voordeel van de crisis. Benzine is duur, onderhoud ook. Velen zijn dan ook overgestapt op de fiets. En hebben dit vervoersmiddel omarmd.
Actieplan
De regioregering van Andalucia heeft zelfs een heus actieplan, terwijl er al aardig wat geld in het aanleggen van fietspaden is gestoken. Overal duiken ze op, maar perfect is het nog niet. Soms houden ze zomaar middenin een route op. . Ook verschillen de kleuren van de fietspaden, soms zijn het alleen maar stippen. Wel reflecterend. Maar het gaat om de intentie en die is goed.
Er komen steeds meer kilometers fietspaden bij. En waar er geen fietspad is, laat een bord automobilisten weten minimaal 1,5 meter van een fietser vandaan te blijven. Wie zich er niet aanhoudt krijgt een dikke boete van 200 euro en 4 strafpunten op z’n rijbewijs. Teveel strafpunten en je bent je rijbewijs kwijt.
Regen
De havenstad Pontevedra in de noord-Spaanse provincie Galicië wordt door bijvoorbeeld het uiterst progressieve en fietsmindende stadsbestuur van Cadiz als voorbeeld genoemd. In deze stad is de fiets inmiddels zelfs de baas. We gaan dat zeker nog eens onderzoeken, maar momenteel is het uiterst prettig koersen in El Puerto, Cadiz en San Fernando. Alleen als het regent worden veel paden spek-, maar dan ook spekglad. Gelukkig doet regent het zelden.
