Wat gebeurt er als je een Zwitserse gletsjer ziet…

Wat weten we van Zwitserland af? Niet veel, want we komen er weinig. Mooi land, maar erg duur, dachten we vaak. Maar goed, dingen veranderen. Zeker als je op je tochten door Spanje Zwitserse vrienden maakt. Dan kom je bijna automatisch bij ze op bezoek in Zwitserland. En dan blijkt: het is toch een verrekt mooi land. 

Ja duur, dat klopt ook. Een simpele pizza kost liefst 27 euro. Een biertje van 0,3 liter: bijna 5 euro. Onze Zwitserse vrienden klagen over hun zogenaamde ´Noord-Koreaanse republiek´ die door de hoge toltarieven alle import extreem duur maakt. Liever laten ze hun via internet gekochte producten afleveren op een Duits postkantoor. Sommige verkopers leveren gewoon niet aan de Alpenrepubliek. Zwitserland is geen lid van de Europese Unie en dat heeft consequenties.

Soms moet je je verlies nemen

Zwitserland dus. We hadden ons goed voorbereid. Hoge prijzen? Zal wel. De kastjes en ijskast van onze Smuik werden al in Duitsland volgepropt. Er kon geen kaas mee bij. Landmilch van de Duitse kleine Alpenbauern schommelde lekker in onze koelkastdeur. Gas- en dieseltank zaten nokkievol. 

Autovignet

Nou ja, het autowegvignet kostte wel wat. Moest ook wel. Ooit probeerden we via de Zwitserse lokale wegen Zürich te bereiken. Die operatie mislukte compleet. Smuikje draaide dol op de bergwegen. Onze routeplanner liet ons in de steek en wij gingen in arren moede terug naar de grens voor het kopen van zo´n peperduur ticket. Soms moet je je verlies nemen.

Als je toch onderweg bent door dat prachtige land dan kun je er net zo goed af en toe gaan staan. Want die bergen. Zo hoog, zo stoer. Als we in Zwitserland vertellen dat Nederland ook bergen heeft ´van wel 300´ meter wordt er hard gelachen. Zij hebben drie- en vierduizenders. Na een tip van Reto und Sabine van camper livinginabox.ch reden we het dal van Ferret binnen. Aan de rand ervan liggen de bergen Grand Darray (3514 meter) en Tête de Ferret (2714 meter).

Wat we zagen, maakte ons stil

Stil met een snoepie

Smuikje parkeerden we in het plaatsje La Fouly, dat centraal gelegen lag aan de enige weg van het dal. Wat we zagen, maakte ons stil. De omgeving is indrukwekkend. De camping des Glaciers – op de bergtoppen liggen enkele gletsjers – was een snoepie. Een deel van het terrein was zo heuvelachtig en groen dat je je buren nauwelijks zag. 

De kampeerterreinen waren enorm groot. Op sommige plaatsen kon je een tent, een auto, een caravan én een camper plaatsen. Die ruimte zorgde ervoor dat sommige kampeerders niet alleen hun tent, maar ook de kolossale, mobiele tuinkeuken hadden meegenomen, ondersteund door een dikke bbq van Weber. Waarschijnlijk werden ze begeleid door een hongerige schoolklas.

Ongemakkelijk gevoel

De camping droeg zijn gletsjernaam met ere. Op de toppen zag je de witte, maar soms ook grijs ogende ijsvlaktes. Vanaf de camping, maar ook vanaf het lieflijke dorpje La Fouly had je er mooi zicht op. Maar je zag ook de enorme waterstromen die uit de gletsjers kwamen. Bij eentje was de stroom dermate hard dat er een waterval verscheen. 

We stoten dus CO2 uit. Zo simpel is dat

De gletsjers speelden natuurlijk ook een rol op het toeristenbureau van La Fouly. Dat had een educatieve wandelroute uitgezet voor scholieren. Op de begeleidende plattegrond stond een foto uit de jaren dertig. De zwart-wit foto was niet al te duidelijk, maar je zag dat de gletsjer toen dieper het dal in dook. Is dit nu een voorbeeld van het veelbesproken gletsjersterven door de opwarming van de aarde? Dat alles geeft toch een ongemakkelijk gevoel.

Hoe moet je daar nu mee omgaan? Wij rijden helaas niet elektrisch, maar op diesel. We stoten dus CO2 uit. Zo simpel is dat. En dan maken we ook nog reisgidsen. Er zijn helaas nog geen e-campers, op een paar testmodellen na. Onze energiebehoefte wordt, mede doordat we vaak in het zonnige zuiden zijn, gelukkig gedekt door de zonnepanelen. Zelfs onze e-bikes kunnen we ermee opladen. Maar voldoende is dat niet.

Zoveel vragen

Dan is er ook nog zoiets als ons huis. De ruim honderd jaar oude woning zijn we intussen, beetje bij beetje, aan het isoleren. De tuin wordt groener. Enkele tuintegels zijn eruit gehaald. De jonge, illegale esdoorn laten we lekker staan hoewel we een minituin hebben. Een boom vreet immers CO2.

Maar hoe we van het gas af moeten gaan, is nog volstrekt onduidelijk. Het moet, dat weten we, maar het is een enorme operatie waarbij alles in het huis op de schop zal gaan. Je bent niet gezegend als je huis slechts enkelsteens muren heeft. En wat doet de gemeente eigenlijk met ‘onze’ wijk? Je snapt het misschien. We zien er als een berg tegenop. Zoveel vragen. Maar we doen het stapje voor stapje. Eerst dit en dan dat. Na de mesjokke recordtemperaturen in Nederland die we eigenlijk alleen van Spanje kennen, moeten we het gewoon doen. 

Reisen bildet

Toch apart wat een in de zon glinsterende waterval van een gletsjer bij je kan veroorzaken. Reisen bildet, zeggen de Duitsers. Daar heeft deze reis naar Camping des Glaciers zeker ook aan bijgedragen.

Advertentie: De Zwolse, 200 jaar venster op de wereld (Apple/Epub/Pdf)

Een verhaal over twee eeuwen persgeschiedenis van de Zwolse Courant/Stentor met herinneringen van oud-journalist Willem van der Veen.
Prijs 8,99 euro. 202 pagina’s, ruim 140 foto’s en illustraties. Meer informatie? Klik hier.
Interesse? Ga dan naar: Apple Book Store Of: Boekenbestellen.nl