Vakantieparadijs Perlora bij Gijon verworden tot spookdorp

Soms kom je op merkwaardige plekken terecht. Je wordt overvallen door het gevoel, hier klopt iets niets. En naarmate je verder gaat hoe meer je bevestigd wordt in dat gevoel. Alleen, leg daar maar eens de vinger op. Zeker als je ook nog in het buitenland bent. Je spreekt wel wat Spaans, maar dat is niet altijd genoeg om de exacte finesses eruit te halen.

Oviedo

Al jaren willen we Oviedo bezoeken. Gelukkig is het dit najaar in Noord-Spanje droog en zonnig. Ideaal dus om de daad bij het verlangen te voegen. Op zoek naar een goede standplaats kwamen we uit op camping Perlora in Candás, zo’n elf kilometer van Gijon. Een stad die we gelijk mee wilden pikken. We hadden gezien dat Candás over goed openbaar vervoer beschikte, waardoor we alle kanten op konden.

Maar het bleek allemaal nog veel mooier. Behalve dat de pleisterplaats uitermate geschikt bleek voor een langer verblijf bleek het openbaar vervoer min of meer voor de deur te liggen. Ín vakantiedorp Perlora, net aan de andere kant van de baai. Tien minuutjes lopen. Vanaf de camping kon je het ruim opgezette park zien.

Het is gesloten. Al een paar jaar. Sinds de crisis, maar er is geen geld om het te onderhouden

Een vreemde wereld

Als altijd gebruikten we de dag van aankomst voor een voorverkenning. Op naar het station. Tijden en prijzen kijken. Klokken hoelang we erover zouden doen om naar Gijon te treinen. Meten is weten. We kwamen in een ietwat vreemde wereld terecht. Een enorme vierbaansweg, een wachthuisje met een beveiliger, slagbomen, een groots parkeerterrein, maar ook een tamelijk vervallen betonnen trap richting perron. Overal graffiti. Maar wel rijdende treinen, die ook nog eens om het half uur stopten.

Hekken

Nieuwsgierig naar het vakantiedorp besloten we een rondje te lopen. We kwamen terecht in een verlaten wereld. Prachtig vormgegeven huisjes, in een groots, groen park met veel sportvelden en met schitterende uitzichten over de Atlantische Oceaan. Maar alles duidelijk al voor langere tijd verlaten. Om sommige panden stonden al hekken om waarschijnlijk toeschouwers als wij voor eventueel instortingsgevaar te behoeden. Luiken waren opengebroken.
Her en der liepen er mensen. Vol verbazing over deze kapitaalvernietiging. Anderen, omdat ze er hun hardlooprondje doen, hun hond uitlaten of bij de twee nog wel in bedrijf zijnde restaurantjes een versnapering nemen.

Op een van de ruiten van een verlaten huisje hing een geel biljet. Zo een hadden we er ook al in het vlakbij liggende buurtschapje Peran gezien. Het hing als een aanklacht op de deur van een kroeg die meldde dat het bedrijf het komende half jaar dicht zou zijn. Het gele verwijt ging over geld. Dat was wel duidelijk.

De crisis

Ietwat verweesd verlieten we het vakantiedorpje om bij de gedag zeggende bewaker te vragen wat er met dit vakantiepark aan de hand is. “Het is gesloten. Al een paar jaar. Sinds de crisis, maar er is geen geld om het geheel te onderhouden. Toch wordt er van het terrein veel gebruik gemaakt. Zeker in de zomer is het hier druk. Mensen gaan hier picknicken, wandelen, zonnen en naar het iets verderop gelegen strand.”

Op het bord bij de ingang staat dat het dorpje van het provinciebestuur is. Maar uit een speurtocht in de regionale krant blijkt dat het de bedoeling was het park aan meerdere particuliere investeerders te verkopen. Er was al druk onderhandeld, er was ook al ja gezegd, maar toen sloeg de crisis keihard toe. En werd de verkoop niet geëffectueerd.

Maar ja, voordat duidelijk was dat er echt niets ging gebeuren trokken jaren van verderf over het park heen. En nog steeds is er een soort patstelling, waardoor er niets gebeurt. Het enige wat werkt is de beveiliging en het speciaal voor het vakantiedorp aangelegde perron.

Een aanklacht…

En die gele plakkaten? Dat is een aanklacht tegen dorpsbewoners die vorig jaar tijdens de kerstmisloterij met de bijnaam El Gordo (ook altijd te zien in het Journaal van 23 december, omdat deze Dikke altijd enorme prijzen in de pot heeft die voorgelezen worden door zingende kindjes) het gigantische bedrag van 34 miljoen euro wonnen. In plaats van dat ze het geld in hun dorp investeren trekken sommigen blijkbaar liever de deur voor een half jaar achter zich dicht om van hun gewonnen centen te genieten. En blijkbaar vindt niet iedereen dat even leuk.