Barcelona, koningin der steden, Parijs aan zee. De Catalaanse hoofdstad is getooid met vele eretitels. En ergens kloppen ze wel. Barcelona is mooi, bezit een grote hoeveelheid bijzondere gebouwen van architecten als Gaudi.
Het is een stad met allure. Maar daar gaat dit verhaal niet over. Al die pareltjes hebben we als eens eerder gezien, zij het vele jaren geleden. Om nu nog een keer over de Ramblas te lopen of opnieuw de toren van de Sagrada Familia te beklimmen. Nou nee, we gingen het dit keer anders aanpakken, en dat hebben we geweten. We maakten een wandeling.
De stad met haar oude wijken als Barri Gòtic laten we links liggen, besloten we na het bestuderen van de plattegrond. Er wonen in Barcelona maar liefst 3 miljoen mensen. Waar wonen die allemaal? Zijn hun huizen ook kleine architectonische wondertjes? En merken we iets van de Catalaanse onafhankelijkheidsstrijd en de pro-Spaanse tegenbeweging?
Spaanse vlag
Om met dat laatste meteen te beginnen: in de armere wijken, zo is onze indruk, wonen de tegenstanders van de Catalaanse onafhankelijkheid gezien het aantal Spaanse vlaggen dat aan de balkons hangt. Ergens logisch, want de stad trok jarenlang armere Spanjaarden uit de rest van het land aan op zoek naar werk. En die wonen nog steeds in de buitenwijken die er soms niet al te best uitzien.
We besloten de stad van rechts (noord) naar links (zuid) te doorkruisen. Te voet, na uitgestapt te zijn bij het treinstation Sant Adrià de Besòs in de buitenwijk en gemeente Badalona. Het station ligt ongeveer op 10 kilometer afstand van de berg Montjuïc, het groene hart van Barcelona.
Altijd in beweging blijven…
à la de Bijlmer
Je steekt de rivier Besòs over om in de wijk Besòs i El Maresme te belanden. Daar kwamen we tijdens onze wandeling de eerste Spaanse vlaggen tegen en de enorme flats à la model Bijlmer. Niet een wijk om lekker te blijven plakken. “Altijd in beweging blijven”, sist Janine. Veel mannen die zich vervelen, aardig wat afval en flats waarvan we eerst dachten dat het om een gevangenis ging. Metalen platen tegen de muur, kleine raampjes, waarvan sommige voorzien van stevig traliewerk. Nee, een gevangenis was het niet. Het bleken doodnormale woningen te zijn.
Snel naar de kust, voorzien van strand en wandelwegen. Op de kaart hadden we enorme groene zones zien liggen, aangelegd voor de Olympische Spelen. Daar aangekomen struikelden we over de moderne nieuwbouw, die zo enorm afstak tegenover de aan de andere kant van de brede weg gelegen groezelige wijk. Brede straten, speciale stoplichten én fietspaden voor fietsers. Een hypermodern museum (Museo de Ciencias Naturales de Barcelona) strekte zich uit naar de kust, omgeven door een zee van asfalt en beton.
Onbereikbaar strand
De kust? Die was onbereikbaar door een metalen hek. Het strand? Lonkte in de verte. De groene parken van de kaart? Lagen erg ver weg. Wat we wel zagen was een door een tunnel weggestopte autoweg. Met de rug naar het strand keek je tegen een hele rij torenflats aan die je in elke grote stad aan kan treffen. Niet heel erg bijzonder. Waar zijn die architecten gebleven?
Gelukkig, na een paar kilometer verbeterde onze stemming. De torenflats verdwenen min of meer uit het zicht. Het wandelpad slingerde zich zeer langzaam naar een breed strand, aan de rechterkant doken de wat oudere, lagere woningen op, terwijl een dichtbijgelegen park populair was bij hardlopers en skaters. Volgende stop: de Olympische haven die gebruikt werd tijdens de Olympische Spelen in 1992. Aan de rand van de haven stikte het van de restaurants en de proppers die je in hun beste Engels naar binnen wilden praten.
Hoera, geen proppers
We kozen voor het restaurant dat geen proppers had; la Fonda del Port Olímpic. De reden: het personeel rende zich een ongeluk om de vele gasten te bedienen. Nu zijn we altijd wat huiverig om in een toeristische stad zomaar een restaurant binnen te vallen, want de kwaliteit is soms ver te zoeken. Maar deze Fonda was prima en ook nog eens gezellig. Het is een typisch Spaans restaurant met een enorme keuze aan vis- en rijstgerechten. Zakenmannen en -vrouwen, en congresgangers weten deze tent goed te vinden. De prijzen zijn er ook naar. Het gemiddelde menu echter is niet duur; de wijnen wel.
We hadden na deze lunch onze zinnen gezet op een bezoek aan het historisch museum van Catalonië, de deelstaat die zo graag onafhankelijk wil worden van Spanje. Probleem daarbij is dat de Catalaanse bevolking over dit idee hopeloos verdeeld is, zo bleek na de laatste verkiezingen. Een groot deel wil onafhankelijkheid (47 procent), een deel niet (43 procent) en een deel zal het worst zijn (10 procent). Met dergelijke cijfers kun je geen onafhankelijke staat worden, hoe graag je dat ook wilt. Eenzelfde probleem speelt overigens ook bij die andere Spaanse deelstaat, het Baskenland, waarvan de bevolking eveneens verdeeld is over de toekomst.
Deel 2 van verhaal Barcelona: Catalonië en de onafhankelijkheid
Ontdek meer van Camper Smuikje gaat los
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
26 maart 2018
Mooi verhaal, lekker geschreven. Ik hoef niet zonodig er naartoe om re kijken. Helaas moet ik er over een aantal dagen zijn om de Sprinter APK te laten keuren. Stonden jullie op een camping of camperplaats. Je hoort hier nl niet zulke leuke berichten over inbraak. Warme groet en een glimlach,
26 maart 2018
Goedemorgen, jij was er vroeg bij… ik was vergeten het geluid op mijn telefoon uit te zetten ? (dom van mij, Janine) Dank voor de complimenten, die in dit geval Walter toekomen. Wij hebben op camping in El Masnou gestaan. Veilge plek, vlakbij treinstation. De trein brengt je in 30 minuten in de stad. Je kunt een soort combikaart kopen dan kun je ook gebruik maken van al het andere openbaar vervoer (tram, metro, bus). Heel handig. Alles is keurig aangegeven. Een 10-rittenkaart voor alles kost ongeveer 20 euro. Mevrouw bij loket sprak ook Engels. Tenminste ik hoorde haar een toerist in Engels tekst en uitleg geven. Hopelijk heb je er iets aan. Groetjes uit het zuiden
26 maart 2018
Dank en sorry. Ik had even moeite met slapen.
26 maart 2018
Dat maakt niet uit. Fijn dat je onze tekst als slaapmutsje neemt ? Hoop dat je wat aan onze tip hebt
25 maart 2018
Tjeempie, het is al bijna 50 jaar geleden dat ik in Barcelona was. Blij dat jullie me even bijgepraat hebben. Heb er weer zin in, …maar of het er nog eens van komt???
Was weer een leuk verslag. Bedankt. Groet, Henk.
25 maart 2018
Ha, Henk. Fijn dat je het leuk vond om te lezen. Enne als ik eerlijk ben. Als ik jou was zou ik Barcelona mooi links laten liggen ?
25 maart 2018
Nou nou wat een boterham… maar lekker ! Vlot leesbaar, zoals altijd trouwens.!! Hebben jullie plannen om het ebook voor android uit te geven. ? Af wacht ik voor niets .? 🙂
25 maart 2018
Dank, dank Pierre. Android moeten we nog aan beginnen. Eerst een test om te kijken of het kan. Zitten nogal wat haken en ogen aan, want wij werken met een Apple. Groetjes.